Działaczka "S" Danuta Galewska nie żyje

Urodziła się 11 stycznia 1935 r. na Helu. Jej młodość (po 1945 roku) była związana z Gdynią. Tutaj ukończyła Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Następnie studiowała w Akademii Medycznej w Gdańsku. W dniu swoich imienin, dnia 24 czerwca 1960 roku uzyskała dyplom „lekarz medycyny”. Po ukończeniu stażu podyplomowego (1961), jej mistrz prof. Stanisław Hiller ocenił, że z obowiązków swoich „wywiązywała się bardzo sumiennie”! Pierwszą pracę zawodową podjęła w Gdańsku w Państwowym Szpitalu Klinicznym nr 2. Wkrótce wyszła za mąż za Andrzeja Galewskiego. W 1961 roku przeniosła się z mężem na Śląsk i blisko 6 pracowała w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Lublińcu. Tutaj urodziła dwoje dzieci tj. Adama i Ewę. Tutaj również uzyskała I i II stopień specjalizacji w dziedzinie psychiatrii. Otrzymała propozycję zrobienia doktoratu. Następnie powróciła do pracy na Pomorze, najpierw w latach 1967-1969 w Szpitalu Psychiatrycznym w Starogardzie Gdańskim (Kocborowo). W latach 1969-1971 ponownie pracuje na Śląsku (Dąbrowa Górnicza, Lubliniec). Od 21 kwietnia 1972 roku Danuta Galewska została zatrudniona w Tczewie, w Poradni Zdrowia Psychicznego.
W Tczewie pracowała również jako lekarz psychiatra w Poradni Wychowawczo-Zawodowej. Kilka lat uczyła w miejscowym Liceum Medycznym. Przy tczewskim Sądzie Rejonowym udzielała się też przez wiele lat jako zaprzysiężony „biegły sądowy”. Po sierpnia 1980 roku, Danuta Galewska należała do założycieli i liderów NSZZ „Solidarność” w tczewskim ZOZ-ie. Przejawiała także wieloraką aktywność w podziemiu solidarnościowym. Nie przypadkiem też w 2007 r. została uznana za „pokrzywdzoną” w rozumieniu ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Najbardziej poświęciła się pomocy rodzinom represjonowanych działaczy „Solidarności” oraz organizacji i rozwojowi Ruchu Trzeźwości im. św. M. Kolbego w Tczewie.
Opracowanie na podstawie materiału przysłanego przez Jana Kulasa, b. posła z Tczewa